Hammaddeler ve Özellikleri

Latincesi: Hordeum vulgare, Türkçe halk arasındaki ismi: Arpa, Yetiştirildiği bölgeler: Dünya genelinde yaygın olarak yetiştirilir. Türkiye'de de buğday gibi birçok bölgesinde yetiştiriciliği yapılmaktadır.

Besicilikte kullanımı: Arpa, besicilikte özellikle enerji kaynağı olarak kullanılır. Sığır, koyun, keçi ve tek mideli hayvanların yemlerinde yaygın olarak bulunur. Buğdaya benzer şekilde hayvanların karbonhidrat ihtiyacını karşılar ve enerji vererek büyüme ve gelişmeyi destekler.

Ortalama besin değerleri: Kuru tanede ortalama olarak Protein: %10-13, Yağ: %2-3, Selüloz: %4-6 civarındadır. Bu değerler arpanın çeşidine ve yetiştirildiği koşullara göre değişiklik gösterebilir.

Hayvan grubuna göre tercih: Sığır ve koyun gibi büyükbaş ve küçükbaş hayvanların yemlerinde genellikle öğütülmüş arpa tanesi kullanılır. Tek mideli hayvanlar için de öğütülmüş arpa tercih edilir. Arpanın kabuk oranı buğdaya göre daha yüksek olduğu için yem formülasyonlarında bu durum dikkate alınır.

Latincesi: Triticum aestivum, Türkçe halk arasındaki ismi: Buğday, Yetiştirildiği bölgeler: Dünya genelinde yaygın olarak yetiştirilir. Türkiye'de ise hemen hemen her bölgesinde yetiştiriciliği yapılmaktadır.

Besicilikte kullanımı: Buğday, besicilikte özellikle enerji kaynağı olarak kullanılır. Sığır, koyun, keçi ve kanatlı hayvanların yemlerinde yaygın olarak bulunur. Hayvanların karbonhidrat ihtiyacını karşılar ve enerji vererek büyüme ve gelişmeyi destekler.

Ortalama besin değerleri: Kuru tanede ortalama olarak Protein: %12-15, Yağ: %1.5-2.5, Selüloz: %2-3 civarındadır. Bu değerler buğdayın çeşidine ve yetiştirildiği koşullara göre değişiklik gösterebilir.

Hayvan grubuna göre tercih: Sığır ve koyun gibi büyükbaş ve küçükbaş hayvanların yemlerinde genellikle öğütülmüş buğday tanesi kullanılır. Kanatlı hayvan yemlerinde ise daha ince öğütülmüş veya toz haline getirilmiş buğday tercih edilir. Buğdayın farklı çeşitleri (sert buğday, yumuşak buğday gibi) hayvan yemlerinde farklı oranlarda kullanılabilir.

Latincesi: Secale cereale, Türkçe halk arasındaki ismi: Çavdar, Yetiştirildiği bölgeler: Daha çok serin iklim bölgelerinde yetiştirilir. Türkiye'de özellikle İç Anadolu, Doğu Anadolu ve Karadeniz bölgelerinde yetiştiriciliği yapılmaktadır.

Besicilikte kullanımı: Çavdar, besicilikte enerji kaynağı olarak kullanılır. Sığır, koyun ve keçi gibi geviş getiren hayvanların yemlerinde kullanılabilir. Ancak, çavdarın bazı çeşitleri ergot alkaloidleri içerebildiği için yemlerde kullanımında dikkatli olunmalıdır.

Ortalama besin değerleri: Kuru tanede ortalama olarak Protein: %10-12, Yağ: %1.5-2.5, Selüloz: %2-3 civarındadır. Bu değerler çavdarın çeşidine ve yetiştirildiği koşullara göre değişiklik gösterebilir.

Hayvan grubuna göre tercih: Çavdar, geviş getiren hayvanların yemlerinde kullanılabilir. Ancak, ergot alkaloidleri riski nedeniyle yem formülasyonlarında kullanım miktarı kontrol altında tutulmalıdır. Buğday ve arpa gibi diğer tahıllar, hayvan yemlerinde çavdara göre daha yaygın olarak tercih edilir.

Latincesi: Dikalsiyum Fosfat'ın Latince bir karşılığı yoktur. Kimyasal bir bileşiktir. Türkçe halk arasındaki ismi: Dikalsiyum Fosfat veya DCP olarak bilinir. Yetiştirildiği bölgeler: Doğal olarak bulunmaz, kimyasal işlemlerle üretilir. Fosfat kayalarının işlenmesiyle elde edilir. Üretim tesisleri dünya genelinde yaygındır.

Besicilikte kullanımı: Dikalsiyum Fosfat, besicilikte hayvanların kalsiyum ve fosfor ihtiyacını karşılamak için kullanılan önemli bir mineral kaynağıdır. Kemik gelişimi, süt üretimi, üreme ve genel metabolik fonksiyonlar için gereklidir. Sığır, koyun, keçi, kanatlı ve diğer çiftlik hayvanlarının yemlerine eklenir.

Ortalama besin değerleri: Dikalsiyum Fosfat bir mineral kaynağıdır, bu nedenle protein, yağ ve selüloz değerleri bulunmaz. Tipik olarak, yaklaşık %18 fosfor ve %23 kalsiyum içerir.

Hayvan grubuna göre tercih: Dikalsiyum Fosfat, tüm çiftlik hayvanları için önemli bir mineral takviyesidir. Yem formülasyonlarında hayvanın türüne, yaşına ve üretim dönemine (örneğin, süt veren inekler, büyüyen hayvanlar) göre farklı oranlarda kullanılır. Kalsiyum ve fosforun dengeli bir şekilde sağlanması, hayvan sağlığı ve verimliliği için kritik öneme sahiptir.

Latincesi: Mermer tozunun Latince bir karşılığı yoktur. Kimyasal bir bileşik olan kalsiyum karbonatın (CaCO3) ana bileşenidir. Türkçe halk arasındaki ismi: Mermer tozu veya kalsiyum karbonat olarak bilinir. Yetiştirildiği bölgeler: Doğal olarak bulunmaz, mermer ocaklarından elde edilir. Mermer yatakları dünya genelinde yaygındır.

Besicilikte kullanımı: Mermer tozu, besicilikte hayvanların kalsiyum ihtiyacını karşılamak için kullanılan bir mineral kaynağıdır. Kemik gelişimi, yumurta kabuğu oluşumu, süt üretimi ve kas fonksiyonları için gereklidir. Özellikle kanatlı hayvanlar (tavuk, hindi vb.) ve süt veren hayvanların yemlerine eklenir.

Ortalama besin değerleri: Mermer tozu bir mineral kaynağıdır, bu nedenle protein, yağ ve selüloz değerleri bulunmaz. Temel olarak kalsiyum karbonattan oluşur ve yüksek oranda kalsiyum içerir.

Hayvan grubuna göre tercih: Mermer tozu, özellikle kanatlı hayvanlar ve süt veren hayvanlar için önemli bir kalsiyum takviyesidir. Yem formülasyonlarında hayvanın türüne, yaşına ve üretim dönemine göre farklı oranlarda kullanılır. Kalsiyumun yeterli miktarda sağlanması, hayvan sağlığı ve verimliliği için önemlidir.

Latincesi: Melasın Latince bir karşılığı yoktur. Şeker üretiminin bir yan ürünüdür. Türkçe halk arasındaki ismi: Melas veya pekmez olarak bilinir. Yetiştirildiği bölgeler: Şeker pancarı veya şeker kamışı yetiştirilen bölgelerde üretilir. Dünya genelinde ve Türkiye'de şeker fabrikalarında elde edilir.

Besicilikte kullanımı: Melas, besicilikte enerji kaynağı olarak ve yemlerin lezzetini artırmak için kullanılır. Sığır, koyun, keçi ve diğer çiftlik hayvanlarının yemlerine eklenir. İçerdiği şekerler sayesinde hayvanlara enerji sağlar ve yem tüketimini teşvik eder. Ayrıca, yemlerin tozumasını azaltır ve peletleme işlemlerinde bağlayıcı olarak kullanılabilir.

Ortalama besin değerleri: Melasın besin değerleri, elde edildiği şeker kaynağına (pancar veya kamış) göre değişiklik gösterebilir. Ortalama olarak, kuru maddede yaklaşık %45-50 şeker (sakkaroz), %8-10 protein ve çeşitli mineraller içerir. Yağ ve selüloz içeriği düşüktür.

Hayvan grubuna göre tercih: Melas, geviş getiren hayvanlar (sığır, koyun, keçi) ve diğer çiftlik hayvanları için kullanılabilir. Yem formülasyonlarında hayvanın türüne, yaşına ve üretim dönemine göre farklı oranlarda kullanılır. Özellikle düşük kaliteli kaba yemlerin tüketimini artırmak ve enerji içeriğini yükseltmek için tercih edilir.

Latincesi: Medicago sativa, Türkçe halk arasındaki ismi: Yonca, Yetiştirildiği bölgeler: Dünya genelinde yaygın olarak yetiştirilir. Türkiye'de de birçok bölgesinde yetiştiriciliği yapılmaktadır.

Besicilikte kullanımı: Yonca, besicilikte özellikle yüksek kaliteli kaba yem olarak kullanılır. Sığır, koyun, keçi ve diğer geviş getiren hayvanların yemlerinde yaygın olarak bulunur. Yüksek protein, vitamin ve mineral içeriği sayesinde hayvanların besin ihtiyacını karşılar ve süt üretimi, büyüme ve gelişme gibi süreçleri destekler.

Ortalama besin değerleri: Yoncanın besin değerleri, hasat zamanına ve kurutma yöntemine göre değişiklik gösterebilir. Ortalama olarak, kuru maddede yaklaşık %15-22 protein, %2-3 yağ ve %25-35 selüloz içerir. Ayrıca, A, D, E ve K vitaminleri ile kalsiyum, fosfor ve diğer mineraller açısından zengindir.

Hayvan grubuna göre tercih: Yonca, özellikle geviş getiren hayvanlar (sığır, koyun, keçi) için yüksek kaliteli bir yemdir. Farklı formlarda (yonca kuru otu, yonca silajı, yonca unu) kullanılabilir. Süt veren hayvanlar ve büyüyen hayvanlar için özellikle değerli bir yem kaynağıdır.

Latincesi: Triticosecale, Türkçe halk arasındaki ismi: Tritikale, Yetiştirildiği bölgeler: Tritikale, buğday ve çavdarın melezlenmesiyle elde edilmiş bir tahıldır. Bu nedenle, buğday ve çavdarın yetiştiği bölgelerde yetiştirilebilir. Özellikle serin iklim bölgelerinde ve buğdayın verimli olmadığı topraklarda yetiştiriciliği yaygındır. Türkiye'de de bazı bölgelerde yetiştirilmektedir.

Besicilikte kullanımı: Tritikale, besicilikte enerji ve protein kaynağı olarak kullanılır. Sığır, koyun, keçi ve diğer çiftlik hayvanlarının yemlerinde kullanılabilir. Buğday ve çavdara benzer şekilde hayvanların karbonhidrat ihtiyacını karşılar ve enerji vererek büyüme ve gelişmeyi destekler.

Ortalama besin değerleri: Tritikalenin besin değerleri, çeşidine ve yetiştirildiği koşullara göre değişiklik gösterebilir. Ortalama olarak, kuru tanede yaklaşık %12-16 protein, %1.5-2.5 yağ ve %2-4 selüloz içerir. Bu değerler, buğdaya benzer ancak bazı çeşitlerinde protein içeriği daha yüksek olabilir.

Hayvan grubuna göre tercih: Tritikale, geviş getiren hayvanlar (sığır, koyun, keçi) ve diğer çiftlik hayvanları için kullanılabilir. Yem formülasyonlarında hayvanın türüne, yaşına ve üretim dönemine göre farklı oranlarda kullanılır. Buğday ve çavdar gibi diğer tahıllara alternatif bir enerji ve protein kaynağı olarak değerlendirilebilir.

Latincesi: Avena sativa, Türkçe halk arasındaki ismi: Yulaf, Yetiştirildiği bölgeler: Dünya genelinde yaygın olarak yetiştirilir. Serin iklim bölgelerinde daha iyi yetişir. Türkiye'de de bazı bölgelerde yetiştiriciliği yapılmaktadır.

Besicilikte kullanımı: Yulaf, besicilikte enerji ve lif kaynağı olarak kullanılır. Sığır, koyun, keçi ve at gibi hayvanların yemlerinde kullanılabilir. Özellikle atlar için önemli bir yem kaynağıdır. Yüksek lif içeriği sindirim sağlığını destekler.

Ortalama besin değerleri: Yulafın besin değerleri, çeşidine ve yetiştirildiği koşullara göre değişiklik gösterebilir. Ortalama olarak, kuru tanede yaklaşık %10-14 protein, %4-6 yağ ve %10-12 selüloz içerir. Bu değerler, diğer tahıllara göre daha yüksek lif içeriğine sahip olduğunu gösterir.

Hayvan grubuna göre tercih: Yulaf, atlar için özellikle değerli bir yemdir. Ayrıca, geviş getiren hayvanlar (sığır, koyun, keçi) için de kullanılabilir. Yem formülasyonlarında hayvanın türüne, yaşına ve üretim dönemine göre farklı oranlarda kullanılır. Yüksek lif içeriği nedeniyle sindirim sağlığını desteklemek için tercih edilir.

Latincesi: Razmol, buğdayın öğütülmesi sırasında elde edilen bir yan üründür ve Latince özel bir ismi yoktur. Türkçe halk arasındaki ismi: Razmol. Yetiştirildiği bölgeler: Buğdayın yetiştiği her bölgede, buğday öğütme tesislerinde elde edilir.

Besicilikte kullanımı: Razmol, besicilikte özellikle geviş getiren hayvanlar (sığır, koyun, keçi) için enerji ve lif kaynağı olarak kullanılır. İçerdiği nişasta ve lif sayesinde hayvanların sindirim sistemini destekler ve enerji ihtiyacını karşılar.

Ortalama besin değerleri: Razmolun besin değerleri, buğdayın çeşidine ve öğütme işlemine göre değişiklik gösterebilir. Ortalama olarak, kuru maddede yaklaşık %14-16 protein, %2-3 yağ ve %8-10 selüloz içerir. Ayrıca, B grubu vitaminler ve mineraller de içerir.

Hayvan grubuna göre tercih: Razmol, özellikle geviş getiren hayvanlar için uygun bir yem bileşenidir. Yem formülasyonlarında hayvanın türüne, yaşına ve üretim dönemine göre farklı oranlarda kullanılır. Süt veren hayvanlarda süt verimini artırmak için de kullanılabilir.

Latincesi: Buğday kepeğinin Latince bir karşılığı yoktur. Buğday tanesinin öğütülmesi sırasında elde edilen bir yan üründür. Türkçe halk arasındaki ismi: Buğday kepeği. Yetiştirildiği bölgeler: Buğdayın yetiştiği her bölgede, buğday öğütme tesislerinde elde edilir.

Besicilikte kullanımı: Buğday kepeği, besicilikte özellikle geviş getiren hayvanlar (sığır, koyun, keçi) için lif kaynağı olarak kullanılır. İçerdiği yüksek lif sayesinde hayvanların sindirim sistemini düzenler ve bağırsak sağlığını destekler. Ayrıca, enerji ve protein de içerir.

Ortalama besin değerleri: Buğday kepeğinin besin değerleri, buğdayın çeşidine ve öğütme işlemine göre değişiklik gösterebilir. Ortalama olarak, kuru maddede yaklaşık %15-17 protein, %4-5 yağ ve %10-12 selüloz içerir. Ayrıca, B grubu vitaminler ve mineraller de içerir.

Hayvan grubuna göre tercih: Buğday kepeği, özellikle geviş getiren hayvanlar için uygun bir yem bileşenidir. Yem formülasyonlarında hayvanın türüne, yaşına ve üretim dönemine göre farklı oranlarda kullanılır. Yüksek lif içeriği nedeniyle sindirim sağlığını desteklemek için tercih edilir.

Latincesi: Zea mays, Türkçe halk arasındaki ismi: Mısır, Yetiştirildiği bölgeler: Dünya genelinde yaygın olarak yetiştirilir. Türkiye'de özellikle Karadeniz, Akdeniz ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde yetiştiriciliği yapılmaktadır.

Besicilikte kullanımı: Mısır, besicilikte özellikle enerji kaynağı olarak kullanılır. Sığır, koyun, keçi, kanatlı ve diğer çiftlik hayvanlarının yemlerinde yaygın olarak bulunur. Yüksek karbonhidrat içeriği sayesinde hayvanların enerji ihtiyacını karşılar ve büyüme, gelişme ve süt üretimi gibi süreçleri destekler.

Ortalama besin değerleri: Kuru tanede ortalama olarak Protein: %8-10, Yağ: %4-5, Selüloz: %2-3 civarındadır. Bu değerler mısırın çeşidine ve yetiştirildiği koşullara göre değişiklik gösterebilir.

Hayvan grubuna göre tercih: Sığır, koyun ve keçi gibi büyükbaş ve küçükbaş hayvanların yemlerinde genellikle öğütülmüş mısır tanesi veya mısır silajı (fermente edilmiş mısır bitkisi) kullanılır. Kanatlı hayvan yemlerinde ise daha ince öğütülmüş veya toz haline getirilmiş mısır tercih edilir. Mısırın farklı çeşitleri (dane mısır, silajlık mısır gibi) hayvan yemlerinde farklı amaçlar için kullanılır.

Latincesi: Soya küspesinin Latince özel bir ismi yoktur. Soya fasulyesinin ( Glycine max ) yağı alındıktan sonra kalan kısmının işlenmesiyle elde edilir. Türkçe halk arasındaki ismi: Soya küspesi. Yetiştirildiği bölgeler: Soya fasulyesinin yetiştirildiği bölgelerde üretilir. Başlıca üretim bölgeleri Amerika Birleşik Devletleri, Brezilya, Arjantin ve Çin'dir. Türkiye'de de son yıllarda soya fasulyesi yetiştiriciliği artmaktadır.

Besicilikte kullanımı: Soya küspesi, besicilikte yüksek kaliteli bir protein kaynağı olarak kullanılır. Sığır, koyun, keçi, kanatlı ve diğer çiftlik hayvanlarının yemlerinde yaygın olarak bulunur. Yüksek protein içeriği sayesinde hayvanların büyüme, gelişme, süt ve yumurta üretimi gibi verimlerini artırır.

Ortalama besin değerleri: Soya küspesinin besin değerleri, işleme yöntemine göre değişiklik gösterebilir. Solvent ekstraksiyon yöntemiyle elde edilen soya küspesinde ortalama olarak kuru maddede yaklaşık %44-50 protein, %1-3 yağ ve %6-8 selüloz bulunur. Mekanik presleme yöntemiyle elde edilen soya küspesinde ise yağ oranı biraz daha yüksek olabilir.

Hayvan grubuna göre tercih: Soya küspesi, yüksek protein içeriği nedeniyle özellikle protein ihtiyacı yüksek olan hayvan grupları için tercih edilir. Bunlar arasında süt veren hayvanlar, hızlı büyüyen genç hayvanlar ve yumurta tavukları sayılabilir. Farklı hayvan türleri ve yaş grupları için yem formülasyonlarında farklı oranlarda kullanılır.

Latincesi: Ayçiçek tohumu küspesinin Latince özel bir ismi yoktur. Ayçiçeği tohumlarının (Helianthus annuus) yağı alındıktan sonra kalan kısmının işlenmesiyle elde edilir. Türkçe halk arasındaki ismi: Ayçiçek küspesi veya ayçiçeği tohumu küspesi. Yetiştirildiği bölgeler: Ayçiçeğinin yetiştirildiği bölgelerde üretilir. Başlıca üretim bölgeleri arasında Rusya, Ukrayna, Avrupa Birliği ülkeleri, Arjantin ve Türkiye yer alır.

Besicilikte kullanımı: Ayçiçek tohumu küspesi, besicilikte önemli bir protein kaynağı olarak kullanılır. Sığır, koyun, keçi ve diğer çiftlik hayvanlarının yemlerinde kullanılabilir. Protein içeriği soya küspesine göre biraz daha düşüktür ancak yine de hayvanların protein ihtiyacını karşılamada önemli bir yere sahiptir. Ayrıca lif içeriği de yüksektir.

Ortalama besin değerleri: Ayçiçek tohumu küspesinin besin değerleri, işleme yöntemine (kabuklu veya kabuksuz işleme) göre değişiklik gösterebilir. Kabuksuz işlenmiş ayçiçek küspesinde ortalama olarak kuru maddede yaklaşık %35-40 protein, %1-3 yağ ve %18-22 selüloz bulunur. Kabuklu işlenmiş ayçiçek küspesinde ise protein oranı daha düşük, selüloz oranı daha yüksek olabilir.

Hayvan grubuna göre tercih: Ayçiçek tohumu küspesi, geviş getiren hayvanlar (sığır, koyun, keçi) ve diğer çiftlik hayvanları için kullanılabilir. Yem formülasyonlarında hayvanın türüne, yaşına ve üretim dönemine göre farklı oranlarda kullanılır. Özellikle lif ihtiyacı olan hayvanlar için faydalı bir bileşendir. Soya küspesine göre daha ekonomik bir protein kaynağı olabilir.

Latincesi: Pamuk tohumu küspesinin Latince özel bir ismi yoktur. Pamuk bitkisinin (Gossypium spp.) tohumlarının yağı alındıktan sonra kalan kısmının işlenmesiyle elde edilir. Türkçe halk arasındaki ismi: Pamuk küspesi veya pamuk tohumu küspesi. Yetiştirildiği bölgeler: Pamuğun yetiştirildiği bölgelerde üretilir. Başlıca üretim bölgeleri arasında Çin, Hindistan, Amerika Birleşik Devletleri, Pakistan ve Türkiye yer alır.

Besicilikte kullanımı: Pamuk tohumu küspesi, besicilikte önemli bir protein kaynağı olarak kullanılır. Özellikle geviş getiren hayvanlar (sığır, koyun, keçi) için uygundur. Ayrıca kanatlı hayvan yemlerinde de belirli oranlarda kullanılabilir. Yüksek protein içeriği sayesinde hayvanların büyüme, gelişme ve süt üretimi gibi verimlerini destekler. Ancak içerdiği "gosipol" adlı madde nedeniyle kullanım miktarı bazı hayvan türlerinde sınırlandırılabilir.

Ortalama besin değerleri: Pamuk tohumu küspesinin besin değerleri, işleme yöntemine (kabuklu veya kabuksuz işleme) göre değişiklik gösterebilir. Ortalama olarak, kuru maddede yaklaşık %26-41 protein, %1-7 yağ ve %12-24 selüloz bulunur.

Hayvan grubuna göre tercih: Pamuk tohumu küspesi, özellikle geviş getiren hayvanlar için iyi bir protein kaynağıdır. Sığırlarda rasyonun %15'ine kadar güvenle kullanılabilir. Ancak yüksek gosipol içeriği nedeniyle tek mideli hayvanlarda (özellikle kanatlılarda) kullanım oranı daha düşüktür ve bazı durumlarda yumurta sarısında renk değişimine neden olabilir. Gebe hayvanlarda yüksek miktarda kullanımı önerilmemektedir.

Latincesi: Pancar küspesinin Latince özel bir ismi yoktur. Şeker pancarının (Beta vulgaris) şeker üretimi sırasında posasının kurutulmasıyla elde edilir. Türkçe halk arasındaki ismi: Pancar küspesi. Yetiştirildiği bölgeler: Şeker pancarının yetiştirildiği ve şeker fabrikalarının bulunduğu bölgelerde üretilir. Dünya genelinde ve Türkiye'de şeker pancarı tarımının yapıldığı bölgelerde elde edilir.

Besicilikte kullanımı: Pancar küspesi, besicilikte özellikle geviş getiren hayvanlar (sığır, koyun, keçi) için değerli bir lif ve enerji kaynağıdır. Sindirimi kolay lif içeriği sayesinde hayvanların bağırsak sağlığını destekler ve yemlerin hacmini artırır. Ayrıca içerdiği fermente olabilir karbonhidratlar sayesinde enerji sağlar.

Ortalama besin değerleri: Pancar küspesinin besin değerleri, yaş veya kuru olmasına ve işleme yöntemine göre değişiklik gösterebilir. Kuru pancar küspesinde ortalama olarak yaklaşık %8-10 protein, %0.5-1 yağ ve %18-25 selüloz bulunur. Ayrıca önemli miktarda pektin içerir.

Hayvan grubuna göre tercih: Pancar küspesi, özellikle geviş getiren hayvanlar için uygundur. Süt sığırlarında süt verimini ve süt yağ oranını artırmaya yardımcı olabilir. Besi sığırlarında ve küçükbaş hayvanlarda da enerji ve lif kaynağı olarak kullanılır. Farklı hayvan türleri ve yaş grupları için yem formülasyonlarında farklı oranlarda yer alabilir. Yaş pancar küspesi de silaj yapılarak hayvanlara verilebilir.

Latincesi: Üzüm küspesinin Latince özel bir ismi yoktur. Üzümün (Vitis vinifera) şarap, pekmez veya üzüm suyu üretimi sırasında geriye kalan kabuk, çekirdek ve sap kısımlarının kurutulmasıyla elde edilir. Türkçe halk arasındaki ismi: Üzüm küspesi veya üzüm posası. Yetiştirildiği bölgeler: Üzümün yetiştirildiği ve işlendiği bölgelerde üretilir. Dünya genelinde ve Türkiye'de bağcılığın yaygın olduğu bölgelerde elde edilir.

Besicilikte kullanımı: Üzüm küspesi, besicilikte özellikle geviş getiren hayvanlar (sığır, koyun, keçi) için lif ve kısmen enerji kaynağı olarak kullanılabilir. İçerdiği lif sindirimi destekler. Ayrıca içerdiği fenolik bileşikler sayesinde antioksidan özelliklere sahip olabilir. Ancak besin değeri diğer bazı küspelere göre daha düşüktür.

Ortalama besin değerleri: Üzüm küspesinin besin değerleri, üzümün çeşidine, işleme yöntemine ve içerdiği çekirdek oranına göre değişiklik gösterebilir. Ortalama olarak, kuru maddede yaklaşık %6-12 protein, %4-10 yağ (çekirdek içeriyorsa daha yüksek olabilir) ve %30-50 selüloz bulunur.

Hayvan grubuna göre tercih: Üzüm küspesi, özellikle geviş getiren hayvanların yemlerinde hacim artırıcı ve lif kaynağı olarak kullanılabilir. Besin değerinin diğer küspelere göre daha düşük olması nedeniyle yem formülasyonlarında kullanım oranı dikkatli ayarlanmalıdır. Antioksidan özellikleri nedeniyle hayvan sağlığına olumlu katkıları olabileceği düşünülmektedir. Tek mideli hayvanlarda kullanımı sınırlıdır.

Latincesi: Keçiboynuzu posasının Latince özel bir ismi yoktur. Keçiboynuzu meyvelerinin (Ceratonia siliqua) işlenmesi sonucu elde edilen bir yan üründür. Türkçe halk arasındaki ismi: Keçiboynuzu posası veya harnup posası. Yetiştirildiği bölgeler: Keçiboynuzunun yetiştiği Akdeniz iklimine sahip bölgelerde üretilir. Türkiye'de özellikle Akdeniz ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde bulunur.

Besicilikte kullanımı: Keçiboynuzu posası, besicilikte özellikle geviş getiren hayvanlar için enerji kaynağı olarak ve yemlerin lezzetini artırmak amacıyla kullanılabilir. İçerdiği şekerler sayesinde hayvanlar tarafından sevilerek tüketilir. Ayrıca içerdiği tanenler nedeniyle ishal vakalarında azaltıcı etkisi olabilir ancak yüksek miktarda tanen besin sindirilebilirliğini düşürebilir, bu nedenle sınırlı miktarda kullanılmalıdır.

Ortalama besin değerleri: Keçiboynuzu posasının besin değerleri, işleme yöntemine ve içerdiği diğer kısımlara göre değişiklik gösterebilir. Ortalama olarak, kuru maddede yaklaşık %7-8 protein, %0.5-1 yağ ve %30-40 karbonhidrat (şekerler) içerir. Selüloz içeriği de değişkendir. Ayrıca potasyum, kalsiyum ve magnezyum gibi mineraller de içerir.

Hayvan grubuna göre tercih: Keçiboynuzu posası, özellikle geviş getiren hayvanlar (sığır, koyun, keçi) için uygundur. Yüksek şeker içeriği nedeniyle yem tüketimini artırabilir. Ancak tanen içeriği dikkate alınarak yem formülasyonlarında kullanım miktarı ayarlanmalıdır. Tek mideli hayvanlarda kullanımı sınırlı olabilir.

Latincesi: İncir posasının Latince özel bir ismi yoktur. İncir meyvelerinin (Ficus carica) işlenmesi (kurutma, reçel yapımı vb.) sonucu elde edilen bir yan üründür. Türkçe halk arasındaki ismi: İncir posası. Yetiştirildiği bölgeler: İncirin yetiştiği Akdeniz ve Ege iklimine sahip bölgelerde üretilir. Türkiye'de özellikle Ege Bölgesi'nde yaygındır.

Besicilikte kullanımı: İncir posası, besicilikte özellikle geviş getiren hayvanlar (sığır, koyun, keçi) için enerji kaynağı ve lif katkısı olarak kullanılabilir. İçerdiği şekerler ve lifler sayesinde hayvanların enerji ihtiyacına katkıda bulunur ve sindirim sistemini destekler. Ancak yüksek şeker içeriği nedeniyle kullanım miktarı dengeli olmalıdır.

Ortalama besin değerleri: İncir posasının besin değerleri, işleme yöntemine ve içerdiği diğer kısımlara göre değişiklik gösterebilir. Ortalama olarak, kuru maddede yaklaşık %5-8 protein, %1-3 yağ ve %40-60 karbonhidrat (şekerler) içerir. Selüloz içeriği de değişkendir. Ayrıca potasyum, kalsiyum ve bazı vitaminler de içerir.

Hayvan grubuna göre tercih: İncir posası, özellikle geviş getiren hayvanlar için uygundur. Yüksek şeker içeriği nedeniyle yem tüketimini artırabilir. Ancak aşırı kullanımının sindirim sorunlarına yol açabileceği unutulmamalıdır. Yem formülasyonlarında enerji katkısı ve lif kaynağı olarak sınırlı miktarda kullanılabilir. Tek mideli hayvanlarda kullanımı daha sınırlı olabilir.

Latincesi: Arpa posasının Latince özel bir ismi yoktur. Arpanın malt üretimi veya nişasta üretimi gibi işlemlerden sonra geriye kalan ıslak veya kurutulmuş yan ürünüdür. Türkçe halk arasındaki ismi: Arpa posası veya bira posası (malt üretiminden elde edilirse). Yetiştirildiği bölgeler: Arpanın yetiştirildiği her bölgede ve arpa işleme tesislerinin bulunduğu yerlerde elde edilir. Dünya genelinde ve Türkiye'de arpa tarımının yapıldığı bölgelerde bulunur.

Besicilikte kullanımı: Arpa posası, besicilikte özellikle geviş getiren hayvanlar (sığır, koyun, keçi) için değerli bir lif ve protein kaynağıdır. Malt üretiminden elde edilen bira posası, özellikle protein açısından zengindir. Lif içeriği sindirimi destekler ve yemlerin hacmini artırır.

Ortalama besin değerleri: Arpa posasının besin değerleri, elde edildiği işleme yöntemine ve kuruluk oranına göre değişiklik gösterebilir. Yaş arpa posasında kuru madde oranı düşüktür. Kuru arpa posasında ortalama olarak yaklaşık %20-30 protein (bira posasında daha yüksek olabilir), %5-10 yağ ve %15-25 selüloz bulunur. Ayrıca B grubu vitaminler ve mineraller de içerir.

Hayvan grubuna göre tercih: Arpa posası, özellikle geviş getiren hayvanlar için uygundur. Süt sığırlarında süt verimini artırmaya yardımcı olabilir. Besi sığırlarında ve küçükbaş hayvanlarda da protein ve lif kaynağı olarak kullanılır. Yaş posa doğrudan verilebileceği gibi silaj yapılarak da saklanabilir. Tek mideli hayvanlarda kullanımı sınırlı olabilir.

Latincesi: Arpa posasının Latince özel bir ismi yoktur. Arpanın malt üretimi veya nişasta üretimi gibi işlemlerden sonra geriye kalan ıslak veya kurutulmuş yan ürünüdür. Türkçe halk arasındaki ismi: Arpa posası veya bira posası (malt üretiminden elde edilirse). Yetiştirildiği bölgeler: Arpanın yetiştirildiği her bölgede ve arpa işleme tesislerinin bulunduğu yerlerde elde edilir. Dünya genelinde ve Türkiye'de arpa tarımının yapıldığı bölgelerde bulunur.

Besicilikte kullanımı: Arpa posası, besicilikte özellikle geviş getiren hayvanlar (sığır, koyun, keçi) için değerli bir lif ve protein kaynağıdır. Malt üretiminden elde edilen bira posası, özellikle protein açısından zengindir. Lif içeriği sindirimi destekler ve yemlerin hacmini artırır.

Ortalama besin değerleri: Arpa posasının besin değerleri, elde edildiği işleme yöntemine ve kuruluk oranına göre değişiklik gösterebilir. Yaş arpa posasında kuru madde oranı düşüktür. Kuru arpa posasında ortalama olarak yaklaşık %20-30 protein (bira posasında daha yüksek olabilir), %5-10 yağ ve %15-25 selüloz bulunur. Ayrıca B grubu vitaminler ve mineraller de içerir.

Hayvan grubuna göre tercih: Arpa posası, özellikle geviş getiren hayvanlar için uygundur. Süt sığırlarında süt verimini artırmaya yardımcı olabilir. Besi sığırlarında ve küçükbaş hayvanlarda da protein ve lif kaynağı olarak kullanılır. Yaş posa doğrudan verilebileceği gibi silaj yapılarak da saklanabilir. Tek mideli hayvanlarda kullanımı sınırlı olabilir.