DDGS, mısır veya buğday gibi tahılların biyoetanol (alkol) üretimi amacıyla fermente edilip damıtılmasından sonra geriye kalan, besin maddelerince zenginleştirilmiş bir yan üründür. Türkiye'de hayvancılık sektöründe ağırlıklı olarak mısır kökenli DDGS kullanılmaktadır.

Üretim sürecinin özü, nişastanın fermantasyon yoluyla alkole dönüştürülmesidir. Bu işlem nişastayı büyük ölçüde ortamdan uzaklaştırırken, geride kalan protein, yağ, lif, mineral ve vitamin gibi besin maddelerini yaklaşık üç kat oranında konsantre hale getirir. Bu konsantrasyon, DDGS'i hayvan besleme için son derece değerli bir hammadde yapar.

Stratejik önemini belirleyen temel besinsel özellikleri şunlardır:

• Yüksek Protein ve Enerji: %28-32 gibi yüksek bir ham protein içeriğine sahiptir ve hem kanatlılar hem de ruminantlar için değerli bir enerji kaynağıdır.

• Değerli Lif Yapısı: Yüksek sindirilebilir lif içeriği, özellikle ruminantlarda (geviş getiren hayvanlar) işkembe (rumen) sağlığını destekler.

• Zengin Fosfor Kaynağı: Hayvanların iskelet gelişimi ve metabolik fonksiyonları için kritik olan fosfor açısından zengindir.

Aşağıdaki tablo, DDGS'in ortalama kimyasal bileşimini özetlemektedir:

Bununla birlikte, DDGS kullanımında dengeli bir yaklaşım esastır. Değişken ve genellikle kanatlılar için yetersiz olan lizin gibi esansiyel amino asit profili, yüksek kükürt içeriği ve fosforun büyük oranda sindirilebilirliği düşük olan fitat formunda olması, rasyon formülasyonu yapılırken mutlaka göz önünde bulundurulması gereken sınırlayıcı faktörlerdir. Bu durum, tablodaki Toplam Fosfor (%0.7-0.9) ile Hazmedilebilir Fosfor (%0.35-0.45) arasındaki farkta net bir şekilde görülmektedir ve rasyonlarda fosfor takviyesi ihtiyacını doğurabilir.

Bu temel bilgilerin ardından, DDGS'in farklı hayvan gruplarındaki spesifik uygulamalarını ve verimlilik üzerindeki etkilerini daha detaylı incelemek, bu hammaddeden en üst düzeyde fayda sağlamak için kritik öneme sahiptir.